Deverry saga 05 - Banneling by Katharine Kerr

Author:Katharine Kerr [Kerr, Katharine]
Language: nld
Format: epub
Tags: fantasy
Publisher: @
Published: 2010-12-14T23:00:00+00:00

Ze gooide haar hoofd achterover en weeklaagde, jammerend en tierend tegelijk, net als Alshandra had gedaan. De andere elfen omringden haar en grepen haar heet, ze ondersteunden haar en leidden of duwden haar naar her kamp en haar tent. Alleen Aderyn en Enabrilia gingen mee naar binnen.

'Ga zitten, Dalla,' zei Enabrilia. 'Ga zitten en rust uit. Als je een tijdje hebt nagedacht zal het beter gaan. Je bent in elk geval vrij en weer bij ons.'

'Het zal nooit meer beter gaan, nooit!'

Enabrilia en Aderyn kregen haar samen zover dat ze op een stapel dekens ging zitten. Toen ze, verblind door tranen, haar handen uitstak, nam hij ze in de zijne en omklemde ze; zijn vingers stijf en droog en mager rond de hare. Ze besefte dat ze nooit meer de aanraking zou voelen van de handen die ze zich had herinnerd en barstte opnieuw in tranen uit. Ze was zich er vaag van bewust dat Enabrilia wegging en in haar toestand van hysterie vond ze opeens dat Bril in die tweehonderd jaar in elk geval tact had geleerd. Ze schoot bijna in de lach, voelde een brok in haar keel en begon weer te huilen, tot ze ten slotte, uitgehuild en uitgeput, kalm werd en languit op de dekens zakte. Ze hoorde Aderyn opstaan en een leren kussen voor haar neerleggen. Ze pakte het, ging zo ver rechtop zitten dat hij het onder haar hoofd kon schuiven. Toen ging ze op haar rug liggen en sloeg hem wezenloos gade. Zijn gezicht weerspiegelde geen gevoel, maar een diepe ontsteltenis, als iemand die bijkomt na een harde klap op zijn hoofd. 'Ado, het spijt me zo.'

' Jij kunt het niet helpen.' Hij ging naast haar zitten. 'Het verbaast me nog dat ze je hebben laten gaan.'

'Ik krijg een kind, en dat is de reden waarom ze me lieten gaan. Het is jouw kind, Ado. We hebben het gemaakt voor ik vertrok. Al die jaren waren als zeven dagen, niet langer.' Nu was het zijn beurt om te huilen, maar zijn tranen waren de moeilijke tranen van een man die had gedacht nooit meer iets in het leven te hebben dat waardevol genoeg was om voor te huilen. Bij dat geluid had ze het willen uitgillen dat het allemaal zo onrechtvaardig was, maar het had geen nut om, net zoals een van de Wachters te gillen: 'Het is niet eerlijk!' Ze ging langzaam rechtop zitten en legde haar handen op zijn schouders.

'Niet huilen, alsjeblieft, Aderyn. Ik ben in elk geval terug. We zijn in elk geval samen. Ik heb je zo gemist.'

'Mij of de jongeman die je achterliet?' Hij huilde niet meer maar keek haar aan, deze oude man die haar zo sterk aan haar geliefde herinnerde. 'Ik zou niet eens meer in leven zijn, weet je, als Evandar er niet was geweest. Hij heeft een soort dweomer op me verricht om me de levensduur van elfen te geven, maar hij heeft niet aan de elfenjeugd gedacht.'

Hij was woedend, en ze wist dat hij, hoe fel ze ook zou protesteren, kwaad op haar was, niet op de Wachters.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.